Bericht van de wethouder
Beste allen,
Naast het dagelijks besturen wat nu mijn core business is mag ik heel af en toe ook aan de zijlijn mij bezighouden met mijn oude core business: het organiseren van evenementen. Zoals met de afgelopen verkiezingen. Twee verkiezingen tegelijk vragen extra inspanningen. Twee verkiezingsborden naast elkaar, één grote voor alle partijen van de Provinciale partijen, en één kleine voor de partijen van de Waterschappen. Stembureaus, waar meerdere stemformulieren en stembussen moeten zijn. Formulieren en stembussen die herkenbaar zijn voor welke verkiezing, in één oogopslag.
In Arnhem zijn drie Waterschapsgebieden, en met de Provinciale verkiezingen betekende dat afgelopen woensdag in totaal vier soorten verkiezingen over meer dan 100 stemlocaties. Al die stembussen moesten na sluiting van de stembureaus worden verplaatst in de hiervoor beschikbare vervoermiddelen. Wanneer je naast al die organisatie ook nog eens bedenkt wat dit voor meerkosten met zich mee, ga je vanzelf in de oplossende sfeer denken: moeten we nu echt zoals wettelijk wordt opgedragen de stembussen, inclusief verzegeling, verplaatsen naar de centrale telruimte? Of mogen we de stembiljetten ook overpakken in dozen, zodat dit minder ruimte kost bij het vervoeren? Is het echt nodig om extra stembussen aan te schaffen, of kunnen we kliko’s inzetten die zijn voorzien van een sleuf, en de douane vragen ze te verzegelen? Vinden we het zinvol om, in het kader van ‘zo eenvoudig mogelijk maken om te gaan stemmen’, het alle Arnhemmers mogelijk te maken om op alle stembureaus voor hun Waterschap te kiezen, of beperken we de mogelijkheid van stemmen op je Waterschap in het gebied waar je zelf woont?
Alles werd tijdens het stafoverleg uit de kast gehaald om de organisatie zo pragmatisch mogelijk, logistiek optimaal en kostenbeperkend te maken, waarbij we de wettelijke kaders niet mochten overschrijden en de toegankelijkheid om te gaan stemmen niet zou worden gefrustreerd.
Participatiewet
Eerder vertelde ik al over de Participatiewet per 1 januari 2015. In december werd met de laatste papieren regels, de Verordeningen, het startsein gegeven voor de uitvoering. Als 11 gemeenten in de regio Arnhem hebben we een omgeving opgezet waar werkgevers hulp kunnen krijgen bij het maatschappelijk verantwoord ondernemen op het gebied van medewerkerswerving. De gemeenten hebben nu geld en diensten om werkgevers een zetje te geven, zodat zij iemand in dienst kunnen nemen die iets meer hulp nodig heeft om in zo’n reguliere arbeidsomgeving optimaal te kunnen werken.
Op 1 april (ja helaas, ongelukkige datum, maar om ieders agenda vrij te krijgen is een klus) gaan alle 11 Participatiewet wethouders, met accountmanagers van de gemeenten en vertegenwoordigers van VNO/NCW op pad om werkgevers kennis te laten maken met die dienstverlening. Tja, dat moet zichtbaar zijn, origineel, uitvoerbaar, kwalitatief hoogwaardig, herkenbaar en een concept wat zich over een half jaar zou kunnen laten herhalen. Dit keer mocht ik opdrachtgever zijn. En wat is dat nog lastig voor mij, maar ook voor diegene die het mogen bedenken en uitvoeren. Heb paar keer een paar zenuwachtige medewerkers aan tafel gehad: “Dit is je vak”. Er staat een mooi concept en heb veel vertrouwen in een goede uitvoering. Werkgevers die we gaan bezoeken gaan onze boodschap niet meer vergeten!
Vergroot je idee, boodschap, visualiseer; conceptueel denken en werken. Dat weten wij eventorganisatoren als geen ander, dan boek je effect. Deze methodiek pas ik ook als wethouder toe. Binnen een beleidsterrein wil ik het helemaal anders gaan doen, omdat ik denk dat Arnhemmers heel veel zelf kunnen en weten, en niet in de laatste plaats omdat er minder geld is. Het schokeffect bij een bericht -geef al het geld voor schoonmaak van de stad aan de Arnhemmers- is prachtig en werkt wanneer je je omgeving wilt laten committeren aan het idee. Leuk!
Heerlijk dat ik mag mee blijven denken als een evenementenorganisator en mij jarenlange ervaring nog kan en mag gebruiken. Wat ik misschien niet mis, maar haat-liefde verhouding mee had zag ik weer terug in dit filmpje wat via een nieuwsbrief voorbij kwam.
Hartelijke groet, Ine
